همای سعادت

دستان دلم را به آهستگی

به روی روحم می کشم

تا احساس آنرا بخوانم

نوک انگشتانم از صدای دلخراش آن

به رعشه می افتد

به من بگویید:

در کدامین روز دشوار

زندگی ام را جا گذاشته ام؟